Ezgi Karataş
Aziz Nesin’in harika çocukları, yaklaşan fırtınanın yaratıcıları olarak umudu yükseltirken değil mi ki:
“Şarkılar söylüyor çocuklar
Yıllardan sonra yollardan sonra
Yeniden yan yana onlar”
Bir kitap, hemen arkasında bir fotoğraf… Bir sıcak yaz vakti… Kucak dolusu çocuk aralarına almışlar bir ihtiyar delikanlıyı… Saç sakal ağarmış, tişört yakası azıcık yana kaymış ama gözlerdeki ışıltı, çocukların yüzlerindeki kocaman gülümseme… Bugüne ışık tutan çocukların fotoğrafı Nesin Vakfı’nın arka bahçesinde çekilmiş. Öyle güzel… Tam da bugünlerde hissettiğimiz gibi, aydınlık, umutlu ve elbette muzip… İşte bu yazı onlaradır…
Uzun zaman önce ‘Şimdiki Çocuklar Harika’ diyerek teşhisi koymuş ya Aziz Nesin, dönüş yoktur bundan gayrı. Nasıl olsun? Kentlerde her gece hikâyeler yazan çocuklar varken; o çocuklar ki parklarda, meydanlarda her gün birlikte öğrenirken ve elbette öğretirken korkmasın mı çirkin suratlar. Elbette korksunlar! Eskinin harika, şimdinin çapulcu çocukları bu coğrafyanın gülmece kültüründen beslenerek her gece dâhiyane işler çıkartırken, mücadeleyi gün gün örüyor.İşte o güzelim çocuklar, yeni insana giden yolda adım adım ilerlerken bugün 46 yaşında bir kitabı hatırlıyoruz.
Yıllara inat her yaş, her dönem çocuğun zevkten dört köşe okuduğu, Ahmet ve Zeynep’in hikâyesi gibi görünse de bütün çocukların sesi ‘Şimdiki Çocuklar Harika’yı anıyoruz. Çocuklara ses veren ve o nedenle ki okullarda zorla okutulan nice kitaba karşılık onlu okunma sayılarını gören, elden ele dolaşan kitabı dilden dile söylüyoruz. Bu topraklardaki herkesin, iki arkadaşın mektuplaşmasını, dertlerini, fıkra tadındaki hikâyeleri gözlerinden yaşlar akana, karınlarına gülmekten ağrı girene kadar okumasını diliyoruz. Neden mi?
Çünkü Gezi Parkı ile başlayan ve ülkeye yayılan direnişte, barışçıl isteklere dönük şiddet karşısında sakin ama dimdik ayakta durmayı karanlık yüzler öğretirken, saldırgan olmayan ama zeki bir dille yanıt vermeyi öğreten de bu topraklara can veren Aziz Nesin gibi aydınlar oldu. Başbakan malum ceketi ile ekranlarda boy verirken Zübük’ü, Taksim’in ortasında Toma’ya karşı çırılçıplak duran adamı gördüğümüzde çarpık düzenin içinde sıkışan çıplak vatandaşı hatırladık. Sokaklar muzipçe rengârenk döşenirken, yazılamalarla dolarken aklımızı açan kitaplarıyla bizi besleyen Nesin ustayı nasıl hatırlamayalım?
Hatırlayalım ve yola devam edelim.Kahkahamızla ceplerimizde biriktirdiklerimizi teker teker ortaya dökerken, elimizde avcumuzda ne varsa yanımızdakiyle paylaştırırken ve her gün kafamızı “daha yaratıcı ne yapabilirim” sorusuna yorarken meydanlarımızı, parklarımızı, sokaklarımızı kısacası bizim olan ne varsa geri alıyoruz. Kim mi? Elbette, Nesin’in harika çocukları. Selam olsun hepsine!
Uzun zaman önce ‘Şimdiki Çocuklar Harika’ diyerek teşhisi koymuş ya Aziz Nesin, dönüş yoktur bundan gayrı. Nasıl olsun? Kentlerde her gece hikâyeler yazan çocuklar varken; o çocuklar ki parklarda, meydanlarda her gün birlikte öğrenirken ve elbette öğretirken korkmasın mı çirkin suratlar. Elbette korksunlar! Eskinin harika, şimdinin çapulcu çocukları bu coğrafyanın gülmece kültüründen beslenerek her gece dâhiyane işler çıkartırken, mücadeleyi gün gün örüyor.İşte o güzelim çocuklar, yeni insana giden yolda adım adım ilerlerken bugün 46 yaşında bir kitabı hatırlıyoruz.
Yıllara inat her yaş, her dönem çocuğun zevkten dört köşe okuduğu, Ahmet ve Zeynep’in hikâyesi gibi görünse de bütün çocukların sesi ‘Şimdiki Çocuklar Harika’yı anıyoruz. Çocuklara ses veren ve o nedenle ki okullarda zorla okutulan nice kitaba karşılık onlu okunma sayılarını gören, elden ele dolaşan kitabı dilden dile söylüyoruz. Bu topraklardaki herkesin, iki arkadaşın mektuplaşmasını, dertlerini, fıkra tadındaki hikâyeleri gözlerinden yaşlar akana, karınlarına gülmekten ağrı girene kadar okumasını diliyoruz. Neden mi?
Çünkü Gezi Parkı ile başlayan ve ülkeye yayılan direnişte, barışçıl isteklere dönük şiddet karşısında sakin ama dimdik ayakta durmayı karanlık yüzler öğretirken, saldırgan olmayan ama zeki bir dille yanıt vermeyi öğreten de bu topraklara can veren Aziz Nesin gibi aydınlar oldu. Başbakan malum ceketi ile ekranlarda boy verirken Zübük’ü, Taksim’in ortasında Toma’ya karşı çırılçıplak duran adamı gördüğümüzde çarpık düzenin içinde sıkışan çıplak vatandaşı hatırladık. Sokaklar muzipçe rengârenk döşenirken, yazılamalarla dolarken aklımızı açan kitaplarıyla bizi besleyen Nesin ustayı nasıl hatırlamayalım?
Hatırlayalım ve yola devam edelim.Kahkahamızla ceplerimizde biriktirdiklerimizi teker teker ortaya dökerken, elimizde avcumuzda ne varsa yanımızdakiyle paylaştırırken ve her gün kafamızı “daha yaratıcı ne yapabilirim” sorusuna yorarken meydanlarımızı, parklarımızı, sokaklarımızı kısacası bizim olan ne varsa geri alıyoruz. Kim mi? Elbette, Nesin’in harika çocukları. Selam olsun hepsine!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder